بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

نيست انگاري راوي در بخش اول بوف کور و وجوه تشابه آن با نيست انگاري نيچه، موضوعي است که پيشتر، نگارندگان مقاله آن را بررسي کرده اند. در عين حال که پيروي راوي از نيچه در اين اثر هدايت انکارناپذير است، اين نيست انگاري با آنچه نيچه آن را «نيست انگاري فعال» مي نامد و در عملِ «زرتشت» متجلي مي شود، تفاوت زيادي دارد. وجوه تمايز راوي را از زرتشت مي توان در بخش دوم بوف کور - که در واقع بخش عملي نيست انگاري اين کتاب است – مطالعه و بررسي کرد.
اين مقاله به معرفي وجوه تمايز و افتراق «زرتشت» و «راوي» بوف کور مي پردازد و «نيست انگاري منفعل» را به ويژه در بخش دوم کتاب بررسي مي کند. يادآور مي شود که راوي استدلال نيچه را در ذهن خود مرور کرده، آن را مي پذيرد و در بخش اول کتاب، نابودي «دختر اثيري» را در ذهن خود مي پروراند؛ اما نفوذ عميق اين دختر - که در واقع جلوه اي از دنياي ماوراست – در کنار انفعال راوي مانع از آن مي شود که او بتواند در عمل تاثير حضور «لکاته» را – که نماد اجتماعي دختر اثيري است - از زندگي خويش بزدايد.

 نسخه قابل چاپ