بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

رشد تفکر منطقي و قوه قضاوت صحيح يکي از اهداف مهم و بنيادي آموزش و پرورش مي باشد. در برآورد اين هدف عالي، شيوه هاي مختلف آموزشي پيشنهاد گرديده است. حل مساله در قالب راهبردهاي ذهن انگيزي توانسته است در برآورد چنين هدفي نقش عمده اي را ايفا کند. زيرا که راهبردهاي ذهن انگيزي فرآيند يادگيري را در زمينه هاي شناختي، احساسي عاطفي، و رواني - حرکتي متبلور نموده بنحوي که يادگيرنده به ميزاني از پختگي و مهارت مي رسد که قابل انتقال و تعميم به موقعيت هاي جديد مي باشد. لذا، در اين تحقيق تلاش شده تا تاثير راهبردهاي ذهن انگيزي بر يادگيري کيفيت فراگير روشن شود. براي اين منظور چهار گروه از دانش آموزان سال سوم دبيرستان به طور تصادفي انتخاب گرديدند. براي دو گروه از آنها درس روان شناسي به شيوه ذهن انگيزي تدريس گرديد و دو گروه ديگر اين درس را به شيوه سنتي آموختند. يافته هاي اين تحقيق بر مبناي آزمونهاي آماري، نشان داد که شيوه ذهن انگيزي در افزايش دانستيهاي ضروري روان شناسي، ايجاد نگرش مثبت، و مهارتهاي ضروري دانش آموزان تاثير معني داري داشته است. اين شيوه برتري چشمگير و معني داري نسبت به روش سنتي در تدريس درس روان شناسي دارد.

 نسخه قابل چاپ