بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

آنه ماري شيمل، من بادم و تو آتش (درباره زندگي و آثار مولانا)، ترجمه فريدون بدره اي، انتشارات توس، 1377، 222 صفحه.
عرفان دوستان ايراني در سال هاي اخير بارها نام آنه ماري شيمل را شنيده اند. او، به دليل ترجمه آثارش به زبان فارسي و سفرهايي که به کشور ما داشته و علاقه اي که در موضع گيري هاي خود نسبت به ايران نشان داده، در محافل علمي و سياسي جلب توجه کرده است. از اين رو، بي گمان بسياري از خوانندگان اين سطور با زندگي نامه وي آشنا هستند. با اين حال، نشر ترجمه اثر دلنشين او با عنوان من بادم و تو آتش براي معرفي بيشتر او فرصت تازه اي پديد آورده است.
آنه ماري شيمل تحقيق در اسلام را از نوجواني آغاز کرد و در 19 سالگي به دريافت درجه دکتري در مطالعات اسلامي از دانشگاه برلين نايل شد. شيمل، که سال ها در مجاورت مزار مولانا به سر برده، همواره با لذتي همراه با حسرت از آن ايام خوش ياد مي کند و، در اين يادکرد، قلم او بيشتر ترجمان دل اوست. من بادم و تو آتش نيز، با همين کيفيت، آميزه اي است از سفرنامه و خاطرات و يادداشت هاي تحقيقي که به بياني شاعرانه و دلنشين به هم پيوند خورده است و خواننده را، بي آن که درگير بحث هاي تحقيقي پرارجاع سازد، با ديدگاه هاي نويسنده درباره مولانا آشنا مي گرداند.
فصل اول کتاب سراسر گزارش خاطرات خانم شيمل از قونيه دهه 1950 است. وي، چنان در آرزوي زيستن در فضاي عصر مولاناست که به ساختار قديم شهر قونيه دل بسته و از ساخت و سازهاي جديد شهري ناخرسند است؛ گويي طبيعت قونيه و کوچه و بازار آن، با همان صورت اصيل، به او در تفسير ابيات مثنوي و ديوان شمس و رمزگشايي اشارات مولانا ياري مي رساند. در حقيقت، نکات تازه در اين اثر بيشتر مربوط به تفسير خاص شيمل از ابيات و شرح و توصيف و نيز دسته بندي صور خيال مولاناست. نبايد از نظر دور داشت که، بر اساس مآخذ موجود، چندان مطلب تازه اي نمي توان درباره زندگي مولانا يافت يا ابهامي از نقاط در سايه مانده آن زدود. با اين همه، ارزش کار پژوهشگران نگاه از دريچه هاي متعدد به احوال مولاناست...

 نسخه قابل چاپ