بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

آغاز سخن
يکي از ويژگي هاي زبان ژاپني امروز کثرت واژه هاي بيگانه در آن است. هيچ زباني نيست که واژه هاي بيگانه در آن راه نيافته باشد؛ اما، آسان گيري ژاپني ها در گرفتن و به کاربردن اين واژه ها، که آنها را گاي ـ راي ـ گو gâirâigo (واژه هاي آمده از خارج) مي گويند، در ميان اقوام صاحب فرهنگ، کمتر نظير دارد. ژاپني ها، در گذر نزديک به دو هزار سال تماس و اقتباس فرهنگي و به تناسب نيازها و احوال زمان، خط و شيوه نگارش و نيز واژه هاي فراواني را از زبان هاي ديگر گرفتند و، به مرور ايام، جزو فرهنگ خود ساختند. با اتخاذ خط چيني، که از الفبا ساخته نشده است و براي هر کلمه نشانه اي نگارشي دارد و آن را مي توان خط انديشه نگارناميد، بسياري از واژگان چيني را هم که در ژاپني معادلي براي آن نبود پذيرفتند. بعدها، در تماس با حوزه هاي فرهنگي و تمدني دورتر مانند ايران و روم و همراه هنر و فنون گوناگون، واژه هايي نيز، از زبان اهل اين تمدن ها، به ژاپني راه پيدا کرد. از قرن شانزدهم ميلادي، با از راه رسيدن اروپاييان، بسياري از واژه هاي رايج در زبان هاي مردم باخترزمين در زبان ژاپني جاي گرفت. با آغاز نهضت تجدد ژاپن در نيمه دوم قرن نوزدهم، اين جريان شدت و شتاب بيشتر يافت و، در پي دگرگوني هاي سياسي و در سال هاي پس از جنگ جهاني دوم، واژگان بسيار، به ويژه از زبان انگليسي، در زبان نوشتاري و گفتاري ژاپنيان جاي گير شد...

 نسخه قابل چاپ