بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

بخش دلوار، منطقه اي در غرب استان بوشهر، از توابع شهرستان تنگستان است كه در فاصله 36 كيلومتري جنوب شرقي شهر بوشهر، در حاشيبه خليج فارس قرار دارد. جمعيت اين بخش، شامل شهر دلوار و روستاهاي مجاور آن، قريب به 25000 نفر است.
گويش دلواري، مانند ساير گويشهاي استان بوشهر، نظير دشتي و دشتستاني، از جمله گويشهاي ايراني نو و از شاخه جنوب غربي است. (نك. رضايي باغ بيدي، (1380. گويش دلواري، گونه نوشتاري و رسمي ندارد و تاكنون، هيچ گونه تحقيق زبان شناختي و حتي غيرزبان شناختي بر روي آن صورت نگرفته است. در اين مقاله به توصيف يكي از ويژگيهاي جالب آن، يعني نظام ضماير شخصي پرداخته شده است. به نظر مي رسد اين نظام ضماير، كه بازمانده از گونه هاي كهن زبان فارسي ميانه است،‌از جهاتي چند حايز اهميت باشد. از جمله اين موارد، ويژگي ارگتيو و بازتاب آن در ضماير شخصي است. اما آنچه دراين مقاله بدان پرداخته خواهد شد عبارت است از معرفي، توصيف و تحليل ساختواژي و نحوي پي بستهاي ضميري در گويش دلواري. در اين تحقيق با مقايسه گونه هاي متصل و آزاد ضماير شخصي، به تشريح توزيع و رفتار نحوي اين ضماير پرداخته و به پرسشهاي زير، حتي الامكان، پاسخ داده خواهد شد.

 نسخه قابل چاپ