بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

از اوان تکون و شکل گيري زبان فارسي نو به اين سو، همواره، در جنب اين زبان و لهجه رسمي آن، لهجه هاي متعدد محلي يا منطقه اي فارسي وجود داشته و بوميان فارسي نو را به اين لهجه ها به کار مي برده اند. ميان اين لهجه ها، از سويي، و لهجه رسمي زبان فارسي، از سوي ديگر، و هم ميان خود لهجه هاي محلي، به لحاظ ويژگي هاي آوايي و نواي گفتار همچنين برخي پايه واژه ها و عناصر صرفي، به طور محدود و مشخص، فرق هاي متقارن و منتظمي ديده مي شود به گونه اي که با تدوين دقيق آنها مي توان يکي از روي ديگري بازسازي کرد. ضمنا، از طريق همين فرق ها، مي توان به هويت هر لهجه پي برد. در عين حال، اين فرق ها، به خلاف فرق هاي گويشي، مانع برقراري ارتباط کاربران لهجه رسمي و لهجه محلي يا کاربران لهجه هاي محلي گوناگون، در حالتي که هر يک از آنان به لهجه خود سخن بگويد، نمي گردد.

 نسخه قابل چاپ