بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

يکي از زيباترين داستانهاي هفت پيکر نظامي، داستان پادشاه سياه پوش است. اين داستان به دليل ويژگيهايي که دارد زمينه را براي بازخواني مجدد از منظر نظريه هاي ادبي معاصر از جمله ساختارگرايي مهيا مي سازد. از آنجا که ساختارگرايي در ادبيات، از خود نظام ادبيات به عنوان مرجع بيروني آثاري که بررسي مي کند، استفاده مي کند، جايگاه ارزشمندي در مطالعات ادبي دارد. مقاله حاضر به بررسي ساختار داستان پادشاه سياه پوش از منظر رمزگانهاي بارت مي پردازد. اين رمزگانها عبارت است از رمزگان معناشناسانه، رمزگان فرهنگي، رمزگان هرمونتيک، رمزگان نمادين و رمزگان اعتباري. در رمزگان کنش  روايي از نظريات گرماس بهره جسته ايم. اين مقاله مي کوشد شاهدهاي عيني و ملموسي از داستان پادشاه سياه پوش بر اساس رمزگانهاي بارت ارايه کند، براي مثال در سطح ظاهري رمزگان معناشناسانه از حرص آدمي سخن به ميان مي آيد، اما در سطح استعاري از ميوه ممنوعه، معراج و نظاير آن گفتگو مي شود. داستان پادشاه سياه پوش عجيب ترين داستان هفت گنبد نظامي است و بيش از همه آنها داراي ظرفيت قرائت هاي ادبي نوين است. اين داستان همچنين در ميان داستانهاي ديگر قديمي ايران بي نظير يا دست کم نادر است.

 نسخه قابل چاپ