بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

نگارنده در اين مقاله سعي مي کند با توجه به اهميت مولوي و کرکه گور در جهان بيني عرفان اسلامي و مسيحيت؛ نوع قرائت آن دو را در زمينه کهن الگوي ايمان ابراهيمي بررسي و اشتراکات و افتراقات آن دو را در هنگام خوانش اين واقعه (متن) نشان دهد. مهم ترين اشتراک مولوي و کرکه گور در اين زمينه، گذر از سطوح ظاهري واقعه و رسيدن به حقيقت عمل قرباني فرزند است که حاصل نگاه ويژه آن دو در ساحت ديني و فراتر رفتن از ساحت اخلاقي عمل است. مولوي و کرکه گور علي رغم اختلاف در برخي نکات با گذر از صورت قصه به ويژگي خود عمل و نتايج آن پرداختند و وظيفه انسان مومن را در ساحت ديني تسليم شدن در برابر خدا مي دانند. تسليم و ايماني که نوعي حالت دل سپردگي شورمندانه به خداوند است. کرکه گور درباره عمل قرباني فرزند، چهار تصوير ارايه مي کند که نگاه مولوي از ميان آنها تا حدودي به تصوير دوم نزديک است و آن اينکه ابراهيم يقين دارد فرزندش زنده خواهد ماند. ابراهيم بر اين اساس رمز خلوص، از خود گذشتگي، تسليم و توکل، و مظهر عاشقان از جان و مال و فرزند گذشته معرفي شده که در اصل مقاله به صورت تطبيقي بدان خواهيم پرداخت.

 نسخه قابل چاپ