بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی

مساله ماهيت انسان از مباحث مهم فلسفي است كه بيشتر اگزيستانسياليست ها آن را نپذيرفته اند. سارتر از جمله اين فيلسوفان است كه براي نفي ماهيت انسان به دلايل متعددي تمسك جسته است. مهم ترين استدلال هاي وي عبارتند از: تعارض اختيار و آزادي كامل انسان با تعيين ماهيت انساني و به تعبيري تلازم قبول ماهيت كلي يا جبر، صيرورت دائم انسان و ملازمه آن با نفي ماهيت و استدلال بر عدم وجود خدا براي تصور چنين طرحي.
در اين مقاله ابتدا هر يك از اين استدلال ها تبيين و نقد شده و سپس با قطع نظر از اين دلايل، به پيامدهاي نظريه نفي ماهيت انسان اشاره شده است. در پايان نيز بيان شده كه نظريه سارتر در اين زمينه، علاوه بر فقدان انسجام دروني، از جهت عقلي نيز مطابق با واقع نمي باشد.

 نسخه قابل چاپ