بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی

در اين مقاله، يکي از مباني مهم صدرالمتالهين در فهم قرآن را که در مواجهه با مشکلات زباني و الفاظ بشري موجود در قرآن درباره سخن از خدا و صفات او رخ مي نمايد، بررسي مي کنيم. راه حل صدرا در اين باب، حکمي بديع و قابل توجه است. شناخت اين زبان با شناخت عوالم نزولي و صعودي در هم تنيده و به آن وابسته است. اگرچه درک الفاظ تشبيهي در عالم محسوس - که نازل ترين عوالم است - با عوارض حسي و معتاد آمخيته است، حقيقت اين الفاظ - که امري مشکک هستند - در هر يک از عوالم مافوق داراي خلوص و صفاي بيشتري هستند تا مي رسد به عالم حق متعال که در نهايت شدت و عاري از هر گونه زوايد است. در فهم زبان قرآن درباره سخن از صفات حق تعالي بايد به اصل و روح معنا و عاري از هر گونه زوايد معتاد جسماني دست يافت. يکي از طرق فهم اين زبان که در باطن و نهاد خود با زبان اشتراک معنوي پيوند دارد، تطبيق آن با عالم انساني مي باشد که مثال و نمونه اي از عالم الاهي است.

 نسخه قابل چاپ