بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی

شناخت انسان يکي از محورهاي اساسي معارف بشري است . انديشمندان بسياري از روزگار کهن در خصوص نوع ساختار انسان به بحث و کاوش پرداخته و هر يک کوشيده اند تا با پاسخ به پرسش هاي اساسي در اين عرصه، از اضطراب ها و احساس رنج دروني بشر بکاهند. پرسش هايي مانند اينکه: آيا آدمي ساختاري صرفا مادي دارد؟ آيا موجودي دو سرشتي است که علاوه بر بعد جسماني، داراي بن مايه هاي وجودي دروني (امور فطري) نيز مي باشد که از آن رهگذر از موجودات ديگر متمايز مي شود؟ آيا پذيرش نظريه درون ساختاري به معناي آن است که پاره اي امور را بالفعل دارد؟ و يا اينکه منفعل محض است که هر نقشي به او داده مي شود مي پذيرد؟ وجه تمايز امر فطري از غير فطري چيست ؟ رسالت اصلي اين مقاله تبيين ديدگاه علامه طباطبايي مفسر بزرگ معاصر بر اساس تفسير گرانسنگ الميزان در خصوص پرسش هاي فوق است (گر چه در فرايند کاوش، ديدگاه انديشمندان ديگر نيز مطرح شده است). در بررسي نظر علامه به اين حقيقت دست مي يابيم که وي در چگونگي شناخت هاي فطري، ديدگاهي متمايز ازديگران ارايه کرده است. مساله فوق از مسايلي بنيادين است که بر حوزه هايي مانند: مديريت، اقتصاد، فرهنگ، سياست و ... اثر گذار است .

 نسخه قابل چاپ