بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

اکثر مطالعاتي که تاکنون درباره تحولات اقليمي در ايران شده است مربوط به يک قرن اخير مي باشد. اين مطالعات نيز به طور عمده به وسيله محققان خارجي به انجام رسيده است ولي اختلاف نظر در نتايج به دست آمده و نظريه هاي مطرح شده بسيار است. شاخصترين نظريه ها در اين مورد متعلق به هانس بوبک (1955) مي باشد. او با توجه به عامل ارتفاع و دما براي مناطق مختلف ايران پنج پهنه مورفوکليماتيک - مورفوديناميک در نظر گرفت و با توجه به وجود دوره هاي يخچالي و بين يخچالي در کواترنري براي اين پهنه ها، مرزبنديهاي مشخصي ارايه کرد. محدوده مطالعه شده در اين پژوهش، دامنه هاي شمالي ارتفاعات کرکس در امتداد نيمرخي از بلنديهاي اين رشته در جنوب کاشان تا حاشيه بندريگ در مشرق کاشان مي باشد. اين محدوده در پهنه هاي موفوکليماتيکي دوره هاي سرد کواترنر، به طور عمده تحت حاکم بودن شرايط باراني بوده است. مساله قابل طرح آن است که اشکال مورفولوژي موجود در منطقه بررسي شده با ارقام دمايي ارايه شده براي آن دوران که بين 4 تا 6 درجه سانتيگراد پيشنهاد شده است - همخواني ندارد. بنابراين براي تجزيه، تحليل و بازسازي شرايط دمايي آخرين دوره يخچالي (وورم) از متوسط دماي روزانه ايستگاههاي منطقه استفاده شد. تکنيک کار تحقيق، مبنا قراردادن ارتفاع کف سيرکهاي يخچالي (3000 متر) در دامنه هاي کوههاي کرکس براي ميانگين دماي صفر درجه در دوره يخچالي و مقايسه آن با شرايط دماي کنوني در همان ارتفاع مي باشد. نتايج نشان مي دهند که دماي هوا در آخرين دوره يخچالي در اين منطقه بين 10 تا 12 درجه سانتيگراد سردتر از شرايط کنوني بوده است. اشکالي از جمله سيرکهاي يخچالي، يخرفت ها و علايم گسترش زبانه هاي يخچالي تا ارتفاع 2000 متر و نظاير آن همگي از جمله مهمترين مواريث و شواهد تحولات اقليمي اين دوره در اين منطقه به شمار مي آيند.

 نسخه قابل چاپ