بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

اين پژوهش به منظور بررسي ميزان اثر بخشي مداخله متمرکز بر هيجان (به شيوه زوجي و فردي) بر کاهش درماندگي رابطه زوج هاي داري فرزند با بيماري مزمن انجام شد. نمونه شامل 60 نفر است (36 زن و 24 شوهر) که با اجراي آزمون (DAS) انتخاب و با جايگزيني تصادفي در دو گروه آزمايشي و يک گروه کنترل قرار گرفتند. سپس مداخله متمرکز بر هيجان به شيوه زوجي و به شيوه فردي در موزد گروه هاي آزمايش اجرا شد.
براي آزمون فرضيه هاي پژوهش از روش هاي آماري تحليل واريانس، تعقيبي شفه و t مستقل در سطح 0.01 و 0.05 استفاده شد. نتايج نشان داد که درمان به صورت معناداري اثر بخش بود و توانست درماندگي رابطه را در زنان و شوهران به شيوه فردي و نيز به شيوه زوجي کاهش دهد. همچنين اين درمان توانست رضامندي، همبستگي، توافق و ابراز محبت زناشويي را در زنان و شوهران به شيوه فردي و نيز به شيوه زوجي افزايش دهد. به علاوه اثزبخشي درمان با اجراي فردي (فقط زن) و با اجراي زوجي (زن و شوهر) تفاوت معناداري نداشت و در هر دو شيوه به يک ميزان اثربخش بود.

 نسخه قابل چاپ