بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

اختلالات اتيستيک با شيوع 5 مورد در 10 هزار، استرس بالايي را به والدين وارد مي کند. پژوهش حاضر براي بررسي مشکلات و نيازهاي رواني مادران کودکان مبتلا به اختلالات اتيستيک انجام شده است. اين پژوهش به روش کيفي و به وسيله مصاحبه ژرف نگر (In- depth interview) با 13 نفر از مادران مراجعه کننده به دور مرکز آموزش و توانبخشي کودکان مبتلا به طيف اختلالات اتيستيک انجام شد. پاسخ هاي مادران ثبت و سپس بر اساس سوالات پژوهش کدبندي و جمع بندي شد. يافته ها نشان دادند، اکثر مادران به هنگام تشخيص اختلال اتيسم دچار واکنش انکار، سردرگمي، خشم و افسردگي شده اند. برخي از مادران به دليل وجود بعضي مشکلات جسمي و رفتاري کودک با داشتن موارد مشابه در اطرافيان واکنش خفيف تري داشتند.
اکثر مادران معتقد بودند که آموزش و حمايت توسط پزشک تشخيص دهنده مي تواند نقش مهمي در کاهش مشکلات آنها داشته باشد. اکثر مادران به مشکلات ديگري شامل برچسب خوردن کودک و خانواده، مقصر دانستن مادر در شکل گيري اختلال مقايسه کودک مبتلا با کودکان عادي و ترديد در تاثير برنامه هاي آموزشي نيز اشاره کردند که منجر به کاهش روابط اجتماعي و مشکلات خانوادگي شده بود و تمامي موارد علايم افسردگي را تجربه کرده بودند. اکثر مادران معتقد بودند آموزش براي والدين، براي عموم جامعه و براي پزشکان و کارکنان سيستم مراقبت هاي بهداشتي مي تواند در کاهش مشکلات آنها موثر باشد. همچنين پيشنهاد تشکيل گروههاي خوديار، حمايت بيمه از خدمات توانبخشي کودکان مبتلا و حمايت هاي اجتماعي را داشتند. بررسي نيازهاي مادران به هنگام تشخيص اختلال، پس از تشخيص و پذيرش و سازگاري خانواده با اختلال نشان داد که آموزش و سرويس هاي حمايتي نقش مهمي در کاهش مشکلات آنها دارد.

 نسخه قابل چاپ