بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

در سال هاي اخير مطالعات گسترده اي در زمينه تفاوت هاي فرهنگي در خصوص پديده دلبستگي در حال انجام است، هدف اين پژوهش بررسي ادراک مادران ايراني از ويژگي هاي خوشايند و ناخوشايند فرزندان شان، در کودکي و بزرگسالي آن ها، به عنوان يکي از مولفه هاي مربوط به دلبستگي بود. اين مطالعه تکرار مطالعه روثبام و همکارانش (2007) و تلاش براي مقايسه نتايج ايراني با نتايج مربوط به فرهنگ ژاپني و آمريکايي مي باشد.
اين پژوهش از نوع مطالعات کيفي بوده است. 30 مادر ايراني، که کودکان آن ها بين 3 تا 5 سال داشته و در شهر تهران به مهدکودک مي رفتند در اين پژوهش شرکت نمودند. از مادران طي يک مصاحبه نيمه ساختاريافته درباره ويژگي هايي که دوست دارنديا دوست ندارند و نمي خواهند فرزندشان در کودکي و بزرگسالي آن ها را دارا باشند، سوالاتي پرسيده شد. نتايج با روش کيفي تحليل شد و نشان داد که خلق مثبت و شيطنت در کودکي، و رفتارهاي خوشايند اجتماعي، پيشرفت تحصيلي و استقلال در بزرگسالي بيشترين ويژگي هاي خوشايند موردنظر بودند. عدم سازگاري، بدخلقي و انزوا در کودکي و پرخاشگري، بدخلقي و رفتار نامطلوب اجتماعي در بزرگسالي بيشترين رفتارهاي ناخوشايند مورد توجه بودند. نتايج اين مطالعه با نتايج پژوهش روثبام و همکارانش (2007) نيز مقايسه شده، و شباهت ها و تفاوت هاي فرهنگي در اين زمينه را آشکار نمود. ايمان، حيا و صبوري به عنوان ويژگي هاي خوشايند، و ناتواني در بيان خواسته ها، تحصيلات کم و لجبازي به عنوان ويژگي هاي ناخوشايند به عنوان مقوله هاي جديد در اين مطالعه يافت شدند که در فرهنگ ژاپني و آمريکايي مورد توجه قرار نگرفته بودند. نتايج در بستر فرهنگ ايراني مورد بحث و بررسي قرار گرفتند.

 نسخه قابل چاپ