بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

ازدواج به عنوان رابطه عاطفي، جنسي و اقتصادي بين زن و مرد تعريف شده که مورد تاييد اجتماع، شرع و قانون است. رفتار جنسي، جنبه مهمي از کيفيت زندگي زناشويي است. هدف پژوهش حاضر بررسي ويژگي هاي روان سنجي مقياس رابطه جنسي در نمونه ايراني است.
در مرحله بررسي روايي سازه، نمونه پژوهش شامل 121 زوج عادي است که با روش خوشه اي تک مرحله اي انتخاب شدند. در مرحله بررسي روايي توافقي و پايايي نيز به ترتيب 21  نفر (10 زن و 11 مرد) واجد مشکلات زناشويي و 30 نفر (15 زن و 15 مرد) با روش در دسترس و داوطلبانه انتخاب و ابزار پژوهش بر روي آن ها اجرا شد. داده هاي جمع آوري شده با روش هاي آماري تحليل عوامل اکتشافي، تحليل واريانس چند متغيره، ضريب همبستگي پيرسن و آلفاي کرونباخ  مورد بررسي قرار گرفتند.
نتايج تحليل عاملي اکتشافي داده هاي جمع آوري شده نشان داد که 17 ماده از مقياس بر روي سه عامل جهت گيري مشارکتي، جهت گيري مبادله اي و توقع بار عاملي دارند. مقايسه گروه واجد مشکلات زناشويي با گروه عادي نشان داد که گروه واجد مشکلات زناشويي به طور معناداري در جهت گيري مبادله اي بالاتر از گروه افراد عادي هستند. همبستگي عامل جهت گيري مشارکتي با مقياس روابط جنسي از پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ 92.0 است. اين نتايج مويد روايي سازه، افتراقي و توافقي مقياس رابطه جنسي است. نتايج نشان دادند که مقياس رابطه جنسي از همساني دروني (81.0 تا 90.0) و پايايي (92.0 تا 96.0) مطلوبي برخوردار است. مقياس 17 ماده اي روابط جنسي در پژوهش هاي مربوط به رضايت زناشويي کاربرد دارد و مي تواند در مـوقعيت هاي مشاوره اي و انتخاب روش هاي زوج درماني مناسب مفيد باشد.

 نسخه قابل چاپ