بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

کشورهاي مجاور حوضه هريرود (ايران، افغانستان و ترکمنستان) دچار کم آبي و هم زمان افزايش قابل توجه جمعيت و نيازهاي روبه رشد بخش هاي کشاورزي و صنعتي هستند. اين مشکلات روبه تزايد موجب آشکار شدن ناکارآمدي رويکردها و طرح هاي محدودنگري شده است که در سال هاي گذشته براي فايق آمدن بر معضلات ناشي از کم آبي در کشورهاي منطقه اجرا شده اند. در چنين شرايطي توسعه همکاري هاي منطقه اي در مسايل آبي مستلزم پرهيز از رويکردهاي رئاليستي به امنيت و آب و عطف توجه به اين دو مقوله در چهارچوب رويکرد امنيت انساني است. اين چهارچوب مي تواند به توسعه همکاري هاي آبي در کشورهاي حوضه هريرود بر اساس مصالح متقابل و مشترک مردم منطقه و رفع نيازهاي معقول آنها بيانجامند. بر اين اساس، هدف اين مقاله تاکيد بر ضرورت تحول در رويکردهاي سنتي به مقوله آب و امنيت براي جلوگيري از تبديل کم آبي به منبعي براي اختلاف و منازعه کشورهاي منطقه و ارايه راهکارهايي براي توسعه همکاري هاي آبي بين سه کشور ايران، افغانستان و ترکمنستان در حوضه هريرود و فائق آمدن بر مشکلات ناشي از وجود کم آبي در منطقه است.

 نسخه قابل چاپ