بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

هدف از اين مقاله تبيين چالش نوين آموزش عالي ژاپن است. چالشي كه به دنبال تغيير ساختار آموزش عالي به شكلي است كه به جاي تمركز بر نقش سنتي آن در انتقال، آموزش و نشر دانش، به ايفاي نقش مؤثري در پژوهشهاي علمي و خلق دانش مي انديشد. رويكردي كه در مشاركت فعال با صنعت و مراكز توسعه فن آوري (تكنولوژي) نه تنها به توليد دانش كمك مي كند بلكه آن را بيش از پيش كاربردي مي سازد و در راستاي تحول بنيانهاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي قرار مي دهد. به علاوه با بين المللي كردن آموزش عالي، اعزام دانشجو و پژوهشگر به خارج، گسترش همكاريهاي دو و چند جانبه مراكز آموزش عالي و پذيرش شمار بيشتري از دانشجويان خارجي ضمن بهره گيري از منابع خارجي در افزايش پژوهشهاي علمي و توليد دانش به گسترش همكاريهاي بين المللي نيز ياري مي رساند. اين مقاله ابتدا، با نگاهي تاريخي، به سير تحول آموزش عالي ژاپن براي جستجوي دانش در جهان، بويژه پس از انقلاب ميجي (Meiji) در سال 1868، مي پردازد. سپس تحولات آموزش عالي پس از جنگ جهاني دوم را، به عنوان اولين گامهاي خلق دانش در ژاپن، مورد مطالعه قرار مي دهد. آنگاه چالش دو دهه آخر قرن بيستم را براي گذر از جستجوي دانش به سوي خلق دانش و بين المللي كردن آموزش عالي تجزيه و تحليل مي كند. در پايان، ضمن بحث و نتيجه گيري، تلاش مي كند نحوه بهره مندي از تجربه ژاپن به عنوان يك تجربه كنندة شرقي را تبيين كند. در اين مطالعه، از روش پژوهش توصيفي (descriptive research method) استفاده گرديده و نگارنده تلاش كرده است همراه با توصيف واقعي و منظم داده ها، با تجزيه و تحليل دقيق و به روش علمي، نتايج كاربردي و عيني ارائه كند. نگارنده براي جمع آوري اطلاعات از روشهاي مشاهده و مصاحبه به همراه استفاده از گزارشها، اسناد و مدارك و پيشينه تحقيقاتي مربوط به آموزش عالي ژاپن، بهره گرفته است.

 نسخه قابل چاپ