بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

بررسي تحولات آموزش عالي و تحليل رشد و توسعه کمي و کيفي موسسات دانشگاهي کشور در چند دهه اخير مبين وجود چالش ها و نارسايي هاي متعددي است که ريشه در سياست ها، خط مشي ها و رويکردهاي حاکم بر نظام آموزش عالي کشور و واقع بينانه نبودن برنامه ها و عدم توجه به اصول بنيادين برنامه ريزي در برنامه ريزي دوره ها و رشته هاي دانشگاهي در مراکز آموزش عالي کشور دارد. آسيب شناسي تحصيلات دانشگاهي در حوزه علوم انساني، نشان مي دهد که چنين وضعيتي در اين حوزه علمي به مراتب، نگران کننده تر است. اين در حالي است که توسعه مواج و خيره کننده فناوري اطلاعات و ارتباطات و هم چنين پديده هايي چون جهاني شدن و به هم ريختن و حذف پاره اي از مرزهاي فکري و فلسفي و شکل گيري پارادايم هاي نوين، زمينه توجه به الگوهاي نويني از دانشگاه ها در هزاره سوم مطرح و بستر ظهور نسل هاي جديدي از موسسات آموزش عالي را فراهم نموده است. از اين رو، ما در کنار مسايل و تنگناهاي جاري نظام آموزش عالي خود با مجموعه جديدي از چالش ها و رسالت هاي جديدي مواجه هستيم که جز با مهندسي مجدد نظام آموزش عالي نمي توان با موفقيت آن ها را مديرت نمود. در اين ارتباط، انجام تغييرات و اصلاحاتي در علوم انساني و انطباق آن با شرايط مذکور از اهميت بالايي برخوردار و مستلزم تلاش و جديت بيشتري از جانب مديران و متوليان مراکز دانشگاهي است. اين مقاله در صدد است تا با بررس ديدگاه دانشجويان علوم انساني درباره جايگاه اين علوم در آموزش عالي کشور، مشکلات و نارسايي هاي اثر گذار بر کيفيت آموزشي و پژوهشي آن را تحليل و راهکارهايي را نيز در جهت بهبود فعاليت هاي علمي و پژوهشي در اين علوم، پيشنهاد نمايد.

 نسخه قابل چاپ