بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

آموزش عالي معرف نوع خاصي از سرمايه گذاري در منابع انساني است که با فراهم آوردن امکان ارتقا دانش، مهارت و نگرشهاي نوين به توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جامعه کمک مي کند. آموزش عالي نه تنها موجب ترويج دانش مي شود، بلکه پيشرفت هاي تحقيقاتي، تکنولوژيکي و علمي را نيز به وجود مي آورد و از اين رو ارزيابي کارايي و رشد بهره وري واحد هاي متولي اين امر نيز از جمله مباحث بسيار مهمي است که امروزه جايگاهي ويژه در بررسي هاي اقتصادي و اجتماعي کسب نموده است. به موجب قانون برنامه چهارم توسعه کشور، پيش بيني مي شود بهره وري کل عوامل (TFP) در کل اقتصاد ايران سالانه 2.5 درصد رشد کند. اين امر مستلزم شناسايي عوامل موثر بر رشد بهره وري کل عوامل مي باشد که در بند الف ماده 5 اين قانون براي تمام دستگاه هاي اجرايي ملي و استاني تکليف شده است. در اين مقاله، به منظور پوشش اهداف مذکور، با استفاده از تلفيق تکنيک تحليل پوشش داده ها (DEA) و شاخص ترنکوئيست، تغييرات بهره وري کل عوامل آموزش عالي دولتي ايران طي دوره زماني 84-1375 و همچنين نقش تغييرات کارايي و تغييرات تکنولوژيکي در اين تغييرات مورد بررسي قرار گرفته است. يافته هاي اين تحقيق حکايت از آن دارد که عمده تغييرات بهره وري کل عوامل، به سبب تغييرات در تکنولوژي بوده است و تغيرات کارايي سهم کمتري نسبت به تغييرات تکنولوژي، در تنزل رشد TFP داشته است.

 نسخه قابل چاپ