بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

در اقتصاد نوين، دانش به عنوان عامل راهبردي در دستيابي به مزيت رقابتي پايدار يک قدرت محسوب مي شود، اما صرف برخورداري از دارايي هاي دانشي، قدرت آفرين و ارزش آفرين نيست، بلکه تسهيم و اشتراک آن با ديگر اعضاي درون سازماني و برون سازماني زمينه خلق دارايي هاي دانشي جديد و ارزش آفرين را فراهم خواهد ساخت. در اين مقاله عواملي که در ايجاد بسترسازي براي اشتراک دانش در سازمان موثر هستند، مورد بررسي قرار گرفته است. نظر به مطالعات و شواهد تجربي موجود، سيزده عامل در زمره مهم ترين عوامل موثر بر اشتراک دانش شناسايي شده اند. براي دستيابي به اين هدف، از روش پژوهش پيمايشي بهره گرفته شد. جامعه آماري مورد مطالعه مشتمل بر 23 نفر از اعضاي هيات علمي دانشکده علوم تربيتي و روان شناسي دانشگاه فردوسي است که نظر به گستره حجم جامعه آماري از روش سرشماري استفاده شد. گردآوري داده هاي مورد نياز از طريق پرسشنامه انجام گرفت. در نتيجه محاسبه آلفاي کرونباخ، ضريب پايايي پرسشنامه برابر با 90 درصد به دست آمد. به منظور تعيين روايي از روايي سازه با استفاده از روش تحليل عاملي استفاده شد. در نتيجه تجزيه و تحليل داده ها به شيوه تحليل عاملي با چرخش واريماکس، نه عامل (ارتباطات، سودمندي ادراک شده از ICT، سهولت ادراک شده از ICT، کار تيمي، استراتژي، اعتماد، تعهد عاطفي، خودکفايتي، ماهيت دانش) به عنوان عوامل کليدي موثر بر اشتراک دانش در گروه مورد مطالعه دريافت و برداشت شدند. از اين مجموع، بالاترين ميزان همبستگي، بين کار تيمي با اشتراک دانش مشاهده شد. نظر به نتايج به دست آمده از تحليل رگرسيون چندگانه نيز استراتژي سازماني، اعتماد و خودکفايتي افراد به عنوان سه عامل اصلي که بيشترين ميزان اثرگذاري بر اشتراک دانش را دارند، استخراج شدند. بنابر يافته هاي حاصل از اين مطالعه، توجه همه جانبه به عوامل فرهنگي، فردي، سازماني، فني و دانشي براي ترغيب اعضاي سازمان به اشتراک دانش، تجارب و مهارت هايشان در زمره مهم ترين وظايف و مسووليت هاي مديران سازمان ها، قابل ملاحظه است.

 نسخه قابل چاپ