بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

در بيشتر كشور هاي در حال توسعه، شهرها با مسايل و مشكلات زيست محيطي فراواني مواجه مي باشند . نبود روش هاي صحيح جمع آوري و دفع زباله، مشكل تامين آب آشاميدني سالم، شبكه هاي جمع آوري و تصفيه فاضلاب ها، استقرار نابجاي فعاليت هاي مزاحم، آلودگي هاي ناشي از وسايل نقليه و... نمونه هايي از رايج ترين مشكلات زيست محيطي شهر ها به شمار مي آيند كه هر يك به تنهايي مي توانند سلامت شهرنشينان را به مخاطره اندازند. روشن است با توجه به گستردگي و پيچيدگي مسايل زيست محيطي و پر هزينه بودن روشها و ابزار هاي مقابله با آن، بهترين گزينه، بهره گيري از مشاركت مردمي است. نيمي از جمعيت شهري را زنان تشكيل مي دهند كه با توجه به ارتباط مستقيم خود با گروههاي ديگر (مردان و كودكان) از موثر ترين گروههاي اجتماعي شهرها به شمار مي آيند. در نتيجه بايد از تواناييهاي آنان در حفظ محيط زيست شهري استفاده نمود. با توجه به اين امر كه هنوز مشاركت در كشورهاي در حال توسعه و از جمله ايران نهادينه نگرديده و تحقيق حاضر، ضمن بيان نگرش اكوفمينيستي و تاكيد اين نگرش بر اين واقعيت كه زنان از طريق نزديكي به زمين و با داشتن غريزه حفاظت و پرورش، مي توانند از محيط زيست خود محافظت نمايند، عوامل موثر بر افزايش ميزان مشاركت زيست محيطي زنان را بيان نمايد. در يك نمونه گيري تصادفي 100 نفر از زنان، از دو منطقه 6و 8 شهرداري شهر تهران به عنوان موارد پژوهش انتخاب شدند. نتايج نشانگر اين واقعيت است كه علي رغم فعاليت هاي روزمره زنان شهرتهران و ارتباط مستقيم با محيط زيست شهري، زمينه هاي اين ديدگاه بسيار ضعيف مي باشد و زنان اين دو منطقه مشاركت چنداني در حفظ محيط بستر زندگي خود ندارند. جهت بررسي عوامل موثر بر افزايش ميزان مشاركت زيست محيطي زنان، شاخص هاي مختلفي از جمله ميزان سن، ميزان تحصيلات، هزينه خانوار، مدت سكونت، وضعيت مسكن، نحوه تصرف مسكن و ... انتخاب گرديده است.

 نسخه قابل چاپ