بانک مقالات کشاورزی

در مطالعات آبخيزداري مساله فرسايش از اهميت خاصي برخوردار است. مقدار رطوبت حاصل از فرسايش در حوزه هاي مختلف آبخيز متفاوت است و در بعضي از حوزه ها مساله اي اساسي در تعيين عمر مفيد عمليات آبخيزداري محسوب مي شود و از طرفي بيانگر بخراني بودن خود حوزه مي باشد. مقدار فرسايش و رسوب حاصل در حوزه هاي آبخيز به عوامل مختلفي بستگي دارد. عوامل ايجاد فرسايش شامل فرسايش آبي، افزايش نمكها، فرسايش بادي، پسرفت شيميايي، پسرفت فيزيكي، پسرفت بيولوژيكي مي باشد. از ميان عوامل فوق فرسايش آبي از مهمترين عوامل فرسايش دهنده خاك مي باشند. تعيين فرسايش آبي در حوزه هاي مختلف اقدامي در جهت تشخيص حوزه هاي با فرسايش آبي بالا محسوب مي شود.
به عبارتي اولين اقدام براي مبارزه با رسوب حوزه هاي آبخيز تعيين حوزه هاي با توليد رسوب بالا و اولويت بندي حوزه هاي مختلف مي باشند و در اين جهت تاكنون روشهاي متفاوتي مورد استفاده قرار گرفته است كه نتايج متفاوتي را نيز ارايه مي دهد. در اين تحقيق براي تعيين رطوبت حوزه هاي آبخيز از تلفيق نقشه تخريب خاك (فائو، 1979) و تقسيمات درجه سه حوزه هاي آبخيز استفاده شده است. با اين تقسيمات درجه دو كل كشور به 30 بخش تقسيم مي شود. الويت بندي حوزه هاي مختلف از لحاظ فرسايش آبي بسيار مهم است. زير باعث مي شود كه حوزه هاي مختلف با همديگر مقايسه شده و از طريق مقايسه مورد ارزيابي قرار گيرند. اين روش براي كل ايران مورد استفاده قرار گرفته و نتايج بدست آمده حاكي از اين است كه حوزه هاي مختلف تماب از لحاظ توليد رسوب، بسيار متفاوتند.