مقالات همايش ملي جنگل هاي زاگرس مركزي، قابليتها و تنگناها

يكي از عوامل عمده تاثيرگذار در تغيير تركيب پوشش گياهي زيراشكوب در توده هاي جنگلي درصد تاج پوشش درختي مي باشد كه باعث تغيير در ميزان تشعشعات نوري تابيده شده به كف جنگل مي شود. در اين تحقيق به منظور بررسي تاثير ميزان تاج پوشش درختان اشکوب فوقاني بر ميزان تنوع پوشش گياهي زير اشکوب، با انتخاب سه توده جنگلکاري شده در پارک جنگلي گهر دورود و يک توده طبيعي بلوط در جنوب پارک، با ميزان تاج پوشش هاي متفاوت اقدام به اندازه گيري ميزان تنوع و غناي پوشش گياهي زير اشکوب در اين مناطق شد. بدين منظور در هر تيپ جنگلکاري و توده جنگلي طبيعي بلوط ايراني مجاور پارک، در واحدهاي شکل زمين يکسان، با استفاده از چهار پلات اصلي 20×20 که هر پلات اصلي مشتمل بر 5 تحت قطعه نمونه 2×2 مي شد اقدام به بررسي ميزان تاج پوشش درختان اشکوب فوقاني و تنوع گياهي کف در چهار تيپ مذکور شد. نتايج نشان داد كه منطقه جنگلكاري شده با گونه كاج بروسيا با بيشترين ميزان درصد ميانگين تاج پوشش يعني 53.5 درصد كمترين ميزان غنا (16گونه) را به خود اختصاص داده است و پس از آن تيپ آميخته اقاقيا و بروسيا با 44 درصد و تعداد 30 گونه گياهي، اقاقيا با 20.3 درصد و تعداد 31 گونه گياهي و توده بلوط ايراني  37.8درصد و تعداد 34 گونه، بيشترين ميزان غنا را به خود اختصاص دادند. محاسبه شاخصهاي تشابه سورنسون و جاكارد در بين تيپهاي مختلف نشان داد که كمترين ميزان تشابه بين تيپ جنگلكاري بروسيا با بلوط و بيشترين تشابه بين جنگلكاري اقاقيا با جنگلكاري آميخته اقاقيا- بروسيا وجود داشته است. بيشترين مقدار شاخص غالبيت گونه اي سيمپسون در تيپ بروسيا و كمترين آن در توده بلوط مشاهده گرديد. با محاسبه شاخص هاي تنوع سيمپسون و شانون وينر بيشترين ميزان تنوع در تيپ بلوط و كمترين تنوع در جنگلكاري با گونه بروسيا تعيين گرديد. با توجه به نتايج انتظار مي رفت كه تيپ اقاقياي خالص بيشترين ميزان تنوع و غناي گونه اي را در بر داشته باشد، لكن نتايج مطالعات خاكشناسي نشان داد كه جنگلكاري با گونه غير بومي اقاقيا باعث افزايش ميزان قلياييت و ازت خاك شده است. در نتيجه شرايط رويشي در عرصه بهتر شده و گونه هاي پرنيازتر در رقابت برتري يافته كه اين مقوله منجر به كاهش نسبي غناي گونه اي شده است.