مقالات همايش ملي جنگل هاي زاگرس مركزي، قابليتها و تنگناها

جنگل هاي زاگرس از جمله مناطق حياتي در منابع طبيعي ايران محسوب مي شوند و در اختيار داشتن طرح هاي مديريتي به منظور اداره اين جنگل ها از اهميت بسزايي برخوردار است. اين پژوهش براي يافتن تاثير جنگل داري بومي بر پايداري جنگل و به منظور استفاده از آن براي آماده سازي حوضه آبخيز ابوالحيات (از مناطق جنگلي زاگرس فارس) در راستاي اجراي طرح جنگل داري مبتني بر مشارکت مردم صورت پذيرفته است. پايداري جنگل در سه سامان عرفي ابوالحيات، ديکانک و کنده اي با کمک آماربرداري تصادفي جنگل و تحليل داده هاي مربوط به زادآوري، درصدتاج پوشش و تنوع زيستي مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان داد که در سامان عرفي ابوالحيات در مقايسه با اجراي روشهاي بهره برداري جنگل به شيوه بومي و سنتي، از وضعيت عمومي بهتري نسبت به دو سامان عرفي ديگر برخوردار است.