مقالات مديريت منابع آب ايران

توزيع ناهمگون زماني و مكاني آب شيرين به لحاظ كمي از يك طرف و همچنين رشد سريع و روزافزون جمعيت جهان و به ويژه كشور ما ايران در دهه هاي اخير، سبب بروز مشكلات روزافزون در تامين منابع آب مورد نياز مصارف مختلف شده است. يكي از راهكارهاي نوين و موثر در دهه هاي اخير در بحث مديريت، استفاده تلفيقي بهينه از منابع آبهاي سطحي و زيرزميني مي باشد طوريكه در تمام حالات و شرايط بحراني بتوان كليه نيازهاي موجود را ارضا نمود. استفاده تركيبي از تكنيك هاي بهينه سازي و شبيه سازي يك روش مفيد و قدرتمند در تعيين استراتژي هاي مديريتي و طراحي براي توسعه بهره برداري تلفيقي بهينه از منابع آبهاي سطحي و زيرزميني مي باشد. در اين تحقيق از رويكرد درون گذاري براي وارد كردن مدل شبيه سازي درون مدل مديريتي استفاده شده است. همچنين براي حل مدل مديريتي، از تكنيك برنامه ريزي خطي صحيح مختلط (MILP) استفاده شده است. سپس مدل تهيه شده فوق براي مديريت بهينه تلفيقي از منابع آبهاي سطحي (شامل 5 مخزن آب سطحي) و منابع آبهاي زيرزميني دشت تهران شهريار مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج به دست آمده زمان و مكان برداشت بهينه از منابع آبهاي سطحي و زيرزميني را نشان مي دهد.