پاسخ به:مقالات كنفرانس احتراق ايران
دوشنبه 28 فروردین 1391 10:26 PM
 39: آناليز حرارتي لايه هاي استيله شده رانش  |
| طلايي آي سونا، محبي بهبود، كاظمي نجفي سعيد |
| كنفرانس احتراق ايران 1384;بهمن 1384(1) |
| کلید واژه: استيلاسيون، راش (Fagus orientalis Lipsky)، تخته لايه، رفتار حرارتي، وزن سنجي حرارتي (TGA)، آناليز حرارتي ديفرانسيل (DTA) |
|
خلاصه:
در اين پژوهش تاثير استيلاسيون بر روي رفتار حرارتي لايه هاي راش مورد مطالعه قرار گرفت. لايه هاي راشن در شرايط اتمسفري و درون آون در دماي 120oC با انيدريد استيك و بدون حضور كاتاليست، در طي زمان هاي 15، 30، 60، 90 و 1020 دقيقه تيمار شدند. درصد افزايش وزني (WPG) لايه ها به عنوان شاخص شدت تيمار استيلاسيون 1.24%، 9.01%، 11.49%، 13.15% و 17.81% به دست آمد. لايه هاي تيمار شده و تيمار نشده براي بررسي رفتار حرارتي توسط دستگاه آناليز حرارتي هم زمان (STA) مورد آزمون قرار گرفتند و نمودارهاي وزن سنجي حرارتي (TGA) و آناليز حرارتي ديفرانسيلي (DTA) آنها ثبت گرديد. نتايج DTA نشان دادند كه كليه نمونه ها داراي دو پيك گرمازا مي باشند و با افزايش شدت تيمار استيلاسيون نقطه شروع اشتعال نمونه هاي استيله شدن در پيك گرمازاي اول نسبت به نمونه هاي استيله نشده (شاهد) در دماي بالاتري قرار دارد، ضمن اين كه اشتعال آنها انرژي نسبتا كمتري آزاد مي كند، ولي نمونه هاي استيله شدن ديرتر به پيك گرمازاي دوم مي رسند و انرژي بيشتري نسبت به نمونه شاهد آزاد مي كنند. بررسي نمودارهاي TGA نشان داد كه با افزايش شدت تيمار، تخريب حرارتي نمونه هاي استيله شده در دماهاي بالاتري نسبت به نمونه هاي تيمار نشده روي مي دهد. كاهش جرم در نمونه شاهد در دماي كمتر و با سرعت بيشتري صورت مي گيرد، در حالي كه با افزايش شدت تيمار استيلاسيون كاهش جرم ديرتر و در دماي بالاتري اتفاق مي افتد. |
