مقالات نقش فناوري اطلاعات در اشتغال

مانند ورود هر تكنولوژي جديد به اقتصاد، ورود تكنولوژي اطلاعات نيز مي تواند اثرات مثبت و يا منفي بر روي اشتغال، ضريب توليد كنندگي عوامل توليد و بهره وري داشته باشد. چنانچه رشد ضريب توليدكنندگي عوامل توليد در كليه بخشهاي اقتصاد يكسان باشد، سطح اشتغال در كل لزوما بالا خواهد رفت. هر چند احتمال پايين آمدن درصد اشتغال در برخي از بخشها وجود دارد. اين پديده ناشي از فعاليت بيشتر بنگاههاي اقتصادي مي باشد كه با هدف افزايش سود خود مي خواهند از افزايش ضريب توليدكنندگي عوامل توليد بهره جويند، اين امر خود موجب افزايش سطح اشتغال خواهد شد. اما شواهد تاريخي بر اين گواه است كه پبشرفت تكنولوژي بطور يكسان در كليه بخشها اثر نمي گذارد. بخشهاي مختلف اقتصادي تاثيرات مختلفي از ورود تكنولوژي جديد به بازار مي پذيرند. در بسياري از بخشها افت اشتغال ايجاد مي شود، در بسياري ديگر جذب تكنولوژي با لختي صورت مي گيرد و در بعضي ديگر نيز جذب و به كارگيري يك تكنولوژي با سرعت فوق العاده اي انجام مي پذيرد. بنابراين واضح است كه ورود تكنولوژي جديد موجب بالا رفتن ضريب توليدكنندگي بطور يكسان نمي شود و واضح نيست كه موجب بالارفتن سطح اشتغال بشود. بالا رفتن سطح اشتغال در بلند مدت تحت تاثير تكنولوژي اطلاعات در ايران از بحثهاي اصلي ما در اين مقاله مي باشد. هر چند اين مسير در كوتاه مدت ممكن است در سه سناريو مختلف اتفاق بيفتد. رشد ضريب توليدكنندگي عوامل توليد بسيار بالا مي رود و فوق العاده تاثيرگذار بر روند مثبت افزايش اشتغال مي شود. رشد ضريب توليد كنندگي عوامل توليد بسيار ناچيز مي باشد. رشد ضريب توليدكنندگي عوامل توليد افت مي كند و نتيجتا اشتغال كاهش مي يابد. تعيين دقيق پارامترها و تشخيص اينكه در حال حاضر ايران در كدام يك از وضعيت هاي فوق قرار دارد نياز به اندازه گيري دقيق شاخص هاي اقتصادي دارد. در هر صورت ميزان شتاب و طول مدت انتقال از حالتهاي مختلف جذب تكنولوژي و تاثيرات آن بر ضريب توليد كنندگي عوامل توليد به ميزان نيروي كار متخصص بستگي دارد. نيروي متخصص كار از تاثير گذارترين عوامل بر پيدايش، انتقال و به كارگيري تكنولوژي (تكنولوژي اطلاعات) مي باشد.