مقالات ديرينه شناسي ايران

در اين تحقيق، نقش روزن داران (فرامينيفرهاي) بزرگ و نيز تاثير عوامل مختلف محيطي نظير شوري، تحرک آب، بستر، انرژي هيدروديناميکي، نور و فرآيند همزيستي که بر روي توزيع فرامينيفرها اثر مي گذارند را در برشي از سازند آسماري واقع در شرق گچساران مورد مطالعه قرار خواهيم داد تا بتوان از اين طريق به بازسازي محيط ديرينه اين سازند دست يافت. بر اساس مطالعه بيش از 130 نمونه از اين برش و نحوه توزيع فرامينيفرها (ستون 1) مشاهده مي شود که (1) در قسمتهاي پايين سازند آسماري (ضخامت 1 تا 60 متر) روزن داران پلاژيک و روزن داران بنتيک بزرگ با ديواره نازک هيالين مانند لپيدوسيکلينيده ها و نوموليتيده هاي بزرگ با همزيست دياتومه اي، به وفور ديده مي شوند که دليلي بر عمق زياد، نور و انرژي كم، شوري نرمال و فائق آمدن زير محيط رسوبي درياي باز است. (2) در قسمتهاي مياني سازند آسماري (از ضخامت 61 تا 143متر) اندازه روزن داران كوچكتر شده، ديواره آنها ضخيم تر مي گردد كه نشان گر كاهش عمق، افزايش نور و انرژي و شوري بيشتر مي باشد. (3) در قسمتهاي بالاتر سازند آسماري (از ضخامت 144 تا 247 متر) فرامينيفرهاي دوكي شكل با ديواره پرسلانوز (Borelis pygmea) حضور دارند كه اين حاكي از كاهش بيشتر عمق و افزايش نور، شوري و انرژي است. (4) در قسمتهاي فوقاني سازند آسماري (ضخامت 248 متر تا انتهاي مقطع) فرامينيفرهاي پرسلانوز با صدف ديسكوئيدال (Borelis melo curdica) حضور دارند كه نشان گر حداكثر كاهش عمق و شوري بيشتر محيط مي باشد.