مقالات مربوط به شهر الکترونیک

شهرهاي مجازي يا همان شهر الکترونيک، همزاد شهرهاي فيزيکي در فضاي سايبر محسوب مي شوند. قابليتهاي فناوري اطلاعات و ارتباطات بطور روزافزوني در حال توسعه ارايه خدمات بر بستر شبکه هاي رايانه اي مي باشد و همين سبب ظهور پارادايمهايي شده است که همگي با مضاف شدن پسوند الکترونيک به الگوهاي سنتي شناخته مي شوند. بانکداري الکترونيکم، دولت الکترونيک، آموزش الکترونيک و صد البته شهر الکترونيک. بنابراين شهر الکترونيک چيزي نيست جز همان ارايه خدمات شهري بر بستر سبکه هاي رايانه اي، از اينرو براي معماري شهر الکترونيک يکي از مهمترين الزامات تعريف خدمات مورد نظر در حوزه هاي کاري مختلف و نهادهاي دخيل در ارايه هر يک از اين خدمات مي باشد. مدل مرجع کسب و کار، تلاشي براي فهرست بندي و استخراج فعاليتهاي مختلف موجود در يک شهر است که تحليل و بررسي آن گام نخست در ترسيم ساير لايه هاي معماري سيستم و زيرساخت فني مي باشد.
در مقاله حاضر، بر اساس دستاوردهاي حاصل از پروژه معماري شهر الکترونيک پرند، به معرفي مدل هاي مرجع در چارچوب معماري شهر الکترونيک پرداخته و نحوه استخراج مدل مرجع کسب و کار استخراج شده براي شهر الکترونيک شرح داده مي شود.