مقالات برنامه ريزي و مديريت شهري

در اين تحقيق سعي شده است پديده خستگي رانندگان و عوامل موثر در ايجاد آن و نيز تاثير عامل خستگي راننده در وقوع تصادفات رانندگي مورد بررسي قرار گيرد. خستگي در حالت كلي به معناي تحليل و زوال انرژي فرد است و مي تواند از نوع جسمي و يا روحي و رواني باشد. خستگي راننده منجر به ضعف توانايي او در قضاوت و تصميم گيري صحيح مي شود كه مي تواند تبعات مخاطره آميزي به همراه داشته باشد. خستگي راننده با علايمي از قبيل انحراف از مسير مستقيم، كندي عكس العمل، كاهش تمركز، سنگيني پلكها و خواب آلودگي بروز پيدا مي كند. اقدام به بهبود محيط جاده مي تواند نقش مهمي در جلوگيري از خستگي رانندگان ايفا كند كه نصب تابلوهاي حاوي پيامهاي هشدار دهنده خطرات ناشي از رانندگي در حالت خستگي و نيز تعبيه استراحتگاههاي مناسب در طول مسير از جمله اين اقدامات هستند.
در اين راستا بايد كنترلهايي روي نحوه اعطاي گواهينامه و وضعيت سلامت و جسماني رانندگان صورت گيرد. استفاده از فن آوري از جمله تجهيزات پيشرفته درون خودرو كه وضعيت سر و پلك زدن راننده را به صورت هوشمند و پيوسته كنترل مي كند، مي تواند در كاهش تصادفات موثر باشد. خستگي رانندگان عامل بسيار مهمي در وقوع تعداد زيادي از تصادفات رانندگي در دنياست و در اين تحقيق تلاش برآن شده است تا ضمن خاطر نشان كردن اهميت و نقش آن در وقوع تصادفات رانندگي، راهكارهاي گوناگون موجود براي كاهش تاثير عامل خستگي راننده در وقوع تصادفات ارايه گردد.