مقالات روانشناسی

هدف از مقاله حاضر پيش بيني اضطراب رياضي در دانش آموزان پايه دوم دبيرستان رشته هاي رياضي، انساني و تجربي بر اساس خودکار آمدپنداري و جهت گيري هدفي بود. براي انجام اين پژوهش تعداد 581 نفر از دانش آموزان دختر و پسر رشته هاي نظري (رياضي، تجربي، انساني) دبيرستانهاي دولتي پنج منطقه از مناطق بيست گانه تهران شرکت داشتند. براي جمع آوري اطلاعات از مقياس اضطراب رياضي بتز (1978)، پرسشنامه خودکار آمد پنداري بندورا و پرسشنامه جهت گيري هدف حيدري (1389) استفاده شد. براي تحليل داده ها از روش هاي تحليل واريانس و رگرسيون استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش نشان داد که ميزان اضطراب رياضي دانش آموزان در رشته هاي مختلف نظري (رياضي، تجربي و انساني) در پايه دوم دبيرستان تفاوت معناداري دارد. همچنين تمامي ابعاد خودکار آمد پنداري با جهت گيري هدفي تسلطي (اجتنابي و گرايشي) رابطه منفي و با جهت گيري هدفي عملکرد مدار (اجتنابي و گرايشي) رابطه مثبت معنادار نشان مي دهد. خودکار آمدپنداري و جهت گيري هدفي با اضطراب رياضي نيز همبستگي داشته و مي توان بر اساس نوع جهت گيري هدفي و ميزان خودکار آمدپنداري دانش آموزان در حدود 45 درصد از ميزان اضطراب رياضي در آنان را پيش بيني نمود.

 نسخه قابل چاپ