مقالات روانشناسی

 هدف اين پژوهش بررسي و مقايسه تاثير شيوه هاي افزايش مسوليت پذيري انضباط مثبت، يادگيري مبتني بر خود و واقعيت درماني در دانش آموزان راهنمايي شهر شهرضا در سال تحصيلي 85-1384 بود .
در اين پژوهش از سه شيوه آموزشي «انضباط مثبت» «يادگيري مبتني بر خود» و «واقعيت درماني» در قالب روش تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و آزمون پيگيري با گروه كنترل استفاده شده است.
جامعه آماري اين پژوهش،كليه دانش آموزان پسر و دختر دوره راهنمايي شهر شهرضا بود و اين جامعه تقريبا 5919 نفر است كه در سال تحصيلي مذكور مشغول به تحصيل بودند. نمونه شامل 240 دانش آموز (120 نفر پسر و 120 نفر دختر) بود كه به شيوه نمونه گيري خوشه اي تصادفي انتخاب شدند و به طور تصادفي در 6 گروه آزمايش و 2 گروه كنترل از هر دو جنس جايگزين شدند كه در مجموع 8 گروه 30 نفره را تشكيل دادند. هر شيوه به مدت 12 جلسه هر جلسه به مدت يك ساعت جداگانه و در هر دو جنس اجرا شده است. منظور از مسوليت پذيري در اين پژوهش نمره اي است كه آزمودني ها از مقياس والدين، دبير و خود تحليلي به دست مي آورند .جهت تحليل داده ها از نرم افزار آماري 13spss  در دوسطح توصيفي (ميانگين،واريانس و انحراف معيار) و استنباطي (تحليل كوواريانس) استفاده شد .
نتايج تحقيق نشان داد كه آموزش مسوليت پذيري به شيوه انضباط مثبت و واقعيت درماني در پسران و دختران در هر سه نوع سنجش (والد، دبير و خودارزيابي) و در هر دو مرحله پس آزمون و پيگيري موثر بوده است .برنامه آموزشي يادگيري مبتني بر خود در افزايش مسئوليت پذيري پسران در هردو نوع سنجش والد ودبير در دو مرحله پس آزمون و پيگيري معنا دار بوده است، ولي در نوع سنجش خود ارزيابي معنا دار نبوده است . اثر متقابل جنس و عضويت گروهي فقط در مرحله پيگيري و براي فرم دبير به ميزان 2/4 درصد و فرم والد به ميزان 7/4 درصد تاثير معنادار داشته است (05/P<?).

 نسخه قابل چاپ