مقالات روانشناسی

پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطه بين كمال گرايي و جهت گزيني هدف در دانش آموزان دختر مراكز پيش دانشگاهي انجام شده است. نمونه مورد بررسي 200 نفر از دانش آموزان دختر مراكز پيش دانشگاهي نواحي چهارگانه آموزش و پرورش شيراز بود كه با روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي انتخاب شد. آنها مقياس چند بعدي كمال گرايي (هويت و فلت، 1991) و مقياس جهت گزيني هدف (وندي ويل، 1997؛ اليوت و مك گريگور، 2001) را تكميل كردند. نتايج نشان داد كه كمال گرايان خود مدار در مقايسه با كمال گرايان جامعه گرا در انتخاب اهداف خود براي پيشرفت به سردرگمي و شك و ترديد بيشتري دچار هستند. كمال گرايي خود مدار با جهت گزيني هاي يادگيري و گرايشي رابطه منفي دارد و اين جهت گزيني ها را به صورت منفي پيش بيني مي كند. كمال گرايي جامعه مدار نيز با اهداف گرايشي و اجتنابي رابطه منفي دارد و اين جهت گزيني ها را به صورت منفي پيش بيني مي كند. يافته هاي پژوهش حاضر در پرتو روند پژوهش هاي مربوط، به بحث گذاشته شده است؛ برخي پيشنهادات براي اجراي پژوهش هاي بيشتر در اين زمينه مطرح شده است.

 نسخه قابل چاپ