مقالات روانشناسی

هدف از پژوهش حاضر مقايسه مهارت هاي اجتماعي دانش آموزان داراي اختلال نارسايي توجه، بيش فعالي با دانش آموزان بدون اين اختلال در مقطع دبستان بود. جامعه آماري اين تحقيق کليه دانش آموزان دختر و پسر با و بدون اختلال نارسايي توجه، بيش فعالي در مقطع دبستان در شهر تهران بود که در سال تحصيلي 86- 1385 مشغول به تحصيل بودند. به اين منظور بااستفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي چهار مدرسه از بين مدارس شهر تهران انتخاب شد و تمامي دانش آموزان اين مدارس بر اساس نشانه هاي ارايه شده در چهارمين ويرايش راهنماي تشخيصي و آماري اختلال هاي رواني آزمون شدند. 166 دانش آموز در بين 1755 دانش آموز داراي اختلال نارسايي توجه، بيش فعالي تشخيص داده شدندکه نشان دهنده شيوع 9 درصد در بين اين مدارس بود. از اين دانش آموزان به طور تصادفي 110 دانش آموز به عنوان گروه داراي اختلال انتخاب شد. 110 دانش آموز بدون اين اختلال که از نظر جنسيت و پايه تحصيلي مانند نمونه داراي اختلال بودند نيز به طور تصادفي انتخاب شدند. مقياس درجه بندي مهارت هاي اجتماعي (فرم معلم) براي هر دو گروه اجرا شد. فرضيه ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس يک طرفه و طرح عاملي بررسي شد. يافته ها نشان داد دانش آموزان داراي اختلال نارسايي توجه، بيش فعالي در هر سه خرده مقياس مهارت هاي اجتماعي (همکاري، جرات ورزي، خودکنترلي) از دانش آموزان بدون اين اختلال به طور معناداري پايين تر بودند (P<0.01). مقايسه زير نوع ها نيز انجام شد. زير نوع هاي اختلال نارسايي توجه، بيش فعالي (بي توجه غالب، بيش فعال غالب و مرکب) نيز در مهارتهاي اجتماعي تفاوت معناداري با يکديگر نشان دادند (P<0.01) .اين پژوهش براي زير نوع هاي اختلال نارسايي توجه، بيش فعالي به تفکيک جنسيت انجام شد و تفاوت معناداري در سطح 05.0 نشان داد. بر اساس اين تحقيق مي  توان نتيجه گرفت که مهارت هاي اجتماعي دانش آموزان بدون اختلال نارسايي توجه، بيش فعالي با دانش آموزان داراي اين اختلال متفاوت است، اين موضوع درخصوص زير نوع ها نيز مشاهده شد. از يافته هاي اين تحقيق مي  توان در درمان و آموزش استفاده كرد.

 نسخه قابل چاپ