مقالات روانشناسی

مقدمه: مطالعات اندكي در رابطه با جنبه هاي مختلف روان پزشكي تالاسمي ماژور و نيازهاي مشاوره اي روان پزشكي و اجتماعي بيماران مذكور در دسترس است. هدف مطالعه حاضر، تعيين وضعيت جنبه هاي مختلف كيفيت زندگي بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور بالاي 15 سال در استان مازندران در سال 1386 بر اساس سن، جنس، وضعيت تحصيلي و شدت علايم باليني بيماري است.
روش: اين پژوهش، مطالعه اي توصيفي- مقطعي است. در اين پژوهش از چهار ابزار سنجش جهت جمع آوري اطـلاعات شـامل پرسش نـامه خودسـاخته جمعيت شناختي، پرسش نامه ارزيابي سلامت عمومي با ساختار كوتاه (SF-36)، پرسش نامه تجديدنظر شده فهرست علايم 90 سوالي (SCL-90-R) و پرسش نامه بيست سوالي ارزيابي رضايت از زندگي (LSI) استفاده شد.
يافته ها: 687 (41.08%) بيمار تالاسمي ماژور از مجموع دعوت شدگان به مطالعه، پرسش نامه هاي تحقيقاتي مربوطه را به طور كامل تكميل نمودند. بر اساس پرسش نامه(SF-36) ، 329 نفر (47.9%) براي ميزان فعاليت هاي جسمي داراي شاخص عالي بودند. بر اساس پرسش نامه (SCL-90-R)، 446 نفر (64.9%) داراي شاخص كلي بيماري بيشتر از 0.7 و در نتيجه فاقد سلامت رواني بوده و 141 نفر (20.5%) از افراد داراي شاخص كلي بيماري بين 0.4 تا 0.7 و در نتيجه مشكوك به بيماري رواني بودند. در نهايت، 100 نفر (14.6%) داراي شاخص كلي بيماري كمتر از 0.4 بوده و در نتيجه سالم در نظر گرفته شدند. بيماران مذكور داراي ميانگين نمرات 5.95±20.5 با محدوده نمرات 2 تا 37 بر اساس پرسش نامه (LSI) بودند.
نتيجه گيري: بيماران مبتلا به تالاسمي در معرض ابتلا به انواع مختلف اختلالات روان پزشكي بوده و در نتيجه نيازمند مشاوران روان پزشكي مجرب هستند.

 نسخه قابل چاپ