مقالات روانشناسی

هدف پژوهش حاضر مقايسه مهارت هاي اجتماعي دانش آموزان پسر کم شنواي دوره راهنمايي در مدارس تلفيقي و استثنايي شهر تهران است. در پژوهش پس رويدادي حاضر، 60 نفر از دانش آموزان کم شنوا شرکت داشتند که از اين تعداد 30 نفر در مدارس ويژه دانش آموزان ناشنوا و 30 نفر ديگر در مدارس تلفيقي شهر تهران به تحصيل اشتغال داشتند. در اين پژوهش، موقعيت آموزشي به عنوان متغير مستقل و مهارت هاي اجتماعي دانش آموزان کم شنوا به عنوان متغير وابسته در نظر گرفته شده است. دانش آموزان مورد مطالعه از نظر هوش، پيشرفت تحصيلي، نوع ناشنوايي و دوره تحصيلي همتا سازي شده اند. براي ارزيابي مهارت هاي اجتماعي دانش آموزان از مقياس درجه بندي مهارت اجتماعي گرشام و اليوت (1990) ويژه دانش آموزان راهنمايي استفاده شده که توسط معلم دانش آموزان تکميل گرديده است. يافته هاي به دست آمده نشان مي دهد که ميانگين نمره مهارت هاي اجتماعي دانش آموزان کم شنواي شاغل به تحصيل در مدارس تلفيقي از ميانگين نمره مهارت هاي اجتماعي دانش آموزان کم شنواي شاغل به تحصيل در مدارس استثنايي بالاتر بود ولي اين تفاوت از لحاظ آماري معنادار نبود.

 نسخه قابل چاپ