پاسخ به:مقالات روانشناسی
یک شنبه 10 اردیبهشت 1391 8:43 PM
| 1 : روان شناسي باليني و شخصيت (دانشور رفتار) ارديبهشت 1389; 17(40 (ويژه مقالات روان شناسي باليني و شخصيت 2)):1-10. |
| تعيين اثر خانواده درماني ساختاري در درمان اختلالات اضطرابي کودکان |
| موسوي رقيه*,فرزاد ولي اله,نوابي نژاد شكوه |
| * دانشگاه شاهد |
|
هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثربخشي رويکرد خانواده درماني ساختاري در بهبود اختلالات اضطرابي کودکان از طريق ايجاد تغيير در ساختار خانواده، کاهش تعارضات در روابط والدين خانواده هاي داراي کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابي کودکان بوده است. روش پژوهش شبه تجربي بوده و با اجراي پيش آزمون و پس آزمون و ارائه مداخله و اندازه گيري مکرر انجام شد. 40 خانواده با حداقل يک فرزند داراي اختلالات اضطرابي که به طور تصادفي در دو گروه مساوي شامل گروه آزمايشي و گروه کنترل جايگزين شده و در اين مطالعه شرکت کردند. اعضاي خانواده هاي گروه آزمايشي، به مدت 9 جلسه در معرض مداخله درماني با طرح درماني يکسان (که بر اساس رويکرد خانواده درماني ساختاري از پيش طراحي شده بود) قرار گرفتند. همچنين خانواده ها شش هفته پس از آخرين جلسه درمان در يک جلسه پيگيري نيز شرکت کردند. ابزار پژوهش مصاحبه تشخيصي بر اساس معيارهاي DSM-IV-TR و مقياس اضطراب کودکان اسپنس بود. در طول مدت مطالعه گروه کنترل هيچگونه مداخله اي را دريافت نکرد. نتايج نشان داد که اثربخشي خانواده درماني ساختاري در بهبود اختلالات آسيمگي، هراس اجتماعي و ترس از صدمات جسماني، اضطراب تعميم يافته و اختلال وسواس - اجبار گروه آزمايشي (p<0.005) معنادار است. |
| كليد واژه: خانواده درماني ساختاري، اختلال اضطراب تعميم يافته، وسواس اجبار، ترس از صدمات جسماني، هراس اجتماعي، آسيمگي |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
