مقالات روانشناسی

پژوهش حاضر به بررسي يادآوري خاطرات در بيماران افسرده، مانيک و افراد عادي بر اساس نظريه هاي يادآوري وابسته به خلق، يادآوري هماهنگ با خلق و نظريه شبکه تداعي مي پردازد. مطابق يافته هاي قبلي پيش بيني مي شد که بيماران افسرده خاطرات منفي را بيشتر از بيماران مانيک يادآوري کنند و بيماران مانيک نيز خاطرات مثبت را بيشتر از بيماران افسرده يادآوري کنند. در اين زمينه پنج فرضيه مطرح شد: 1- بيماران افسرده، خاطرات منفي را بيشتر از خاطرات مثبت يادآوري مي نمايند. 2- بيماران مانيک خاطرات مثبت را بيشتر از خاطرات منفي يادآوري مي نمايند. 3- ميزان يادآوري خاطرات مثبت و منفي در افراد بهنجار يکسان است. 4- ميزان يادآوري خاطرات منفي در گروه افسرده بيشتر از گروه مانيک و بهنجار مي باشد. 5- ميزان يادآوري خاطرات مثبت در گروه مانيک بيشتر از گروه افسرده و هنجار مي باشد.
براي آزمون فرضيه هاي فوق سه گروه 10 نفري (10 نفر افسرده، 10 نفر مانيک و 10 نفر بهنجار) انتخاب شد. پس از ثبت خاطرات يادآوري شده از سوي گروه هاي سه گانه و تحليل آنها، نتايج نشان داد بيماران افسرده، خاطرات منفي را بيشتر از خاطرات مثبت و بيماران مانيک خاطرات مثبت را بيشتر از خاطرات منفي يادآوري مي نمايند و ميزان يادآوري خاطرات مثبت و منفي در افراد بهنجار يکسان است. همچنين از نظر يادآوري خاطرات منفي بين سه گروه (افسرده، مانيک و بهنجار) تفاوتي ديده نشد ولي از نظر يادآوري خاطرات مثبت، گروه افسرده با دو گروه مانيک و بهنجار تفاوت معني داري نشان داد.

 نسخه قابل چاپ