مقالات روانشناسی

در پژوهش حاضر، هدف تعيين تاثير استرس بر توجه انتخابي بينايي با در نظر گرفتن نقش عامل شخصيتي روان رنجورگرايي (N) بود. به اين منظور تعداد 60 نفر دانشجوي پسر به صورت نمونه گيري چندمرحله اي و با رعايت متغيرهاي کنترل غربالگري عصب روانشناختي از دانشجويان دانشگاه هاي شهر تهران انتخاب شدند (دو گروه آزمايشي و يک گروه کنترل؛ هر گروه 20 نفر). آزمودني هاي گروه هاي آزمايشي که از نظر افراشتگي در عامل N با هم متفاوت بودند، پس از انجام تکاليف استرس زاي شناختي مورد آزمايش توجه انتخابي و متمرکز بينايي قرار گرفتند. توجه انتخابي و متمرکز بينايي آزمودني هاي گروه کنترل بدون انجام اين تکاليف سنجيده شد. شاخص هاي سنجش توجه بينايي تعداد خطاهاي شمارش و خطاهاي طبقه بندي آزمودني ها بود. داده ها با استفاده از تحليل واريانس يکراهه (ANOVA) مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان دادند که استرس بـه افـزايش معـنادار خـطاي شمارش و خـطاي طبقه بنـدي منجر مي شود (p<0.001) و عامل روان رنجورگرايي (N) نيز به افزايش بيشتر خطاي شمارش و خطاي طبقه بندي (p<0.0001) در آزمودني ها منجر مي شود. نتايج پژوهش حاصل نشان دهنده اين است که استرس به کاهش توجه انتخابي و متمرکز بينايي به محرک هاي خنثي در افراد منجر مي شود و عامل روان رنجورگرايي (N) نيز اين اثر منفي را تشديد مي کند.

 نسخه قابل چاپ