پاسخ به:مقالات روانشناسی
یک شنبه 3 اردیبهشت 1391 5:10 PM
| 3 : پژوهش هاي نوين روانشناختي (روانشناسي دانشگاه تبريز) بهار 1390; 6(21):43-60. |
| بررسي نقش تعديل کننده خودکارآمدي بر رابطه بين ناگويي هيجاني، شدت درد و ناتواني ناشي از درد در بيماران مبتلا به درد مزمن |
| بشارت محمدعلي,كوچي صديقه,دهقاني محسن,فراهاني حجت اله,مومن زاده سيروس |
|
پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش تعديل کننده خودکارآمدي بر رابطه بين ناگويي هيجاني، شدت درد و ناتواني ناشي از درد در بيماران مبتلا به درد مزمن انجام گرفت. 100 آزمودني (67 زن و 33 مرد) در اين پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد که مقياس هاي ناگويي هيجاني تورنتو (TAS-20)، پرسشنامه خودکارآمدي درد مزمن (CPSEQ)، مقياس ديداري شدت درد (VAS) و پرسشنامه ناتواني ناشي از درد (PDQ) را تکميل کنند. داده ها با استفاده از روش تحليل رگرسيون تحليل شد. نتايج پژوهش نشان داد که خودکارآمدي در رابطه بين ناگويي هيجاني، شدت درد و ناتواني ناشي از درد نقش تعديل کننده دارد. بر اساس نتايج اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت که رابطه بين ناگويي هيجاني، شدت درد و ناتواني ناشي از درد در بيماران مبتلا به درد مزمن تحت تاثير نقش تعديل کننده خودکارآمدي قرار دارد. |
| كليد واژه: ناگويي هيجاني، خودکارآمدي، شدت درد، ناتواني ناشي از درد، درد مزمن |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
