مقالات روانشناسی

هدف اين پژوهش تعيين رابطه سطح آگاهي از مهارت هاي زندگي با باورهاي خودکارآمدي در دانشجويان بود. در اين راستا 384 نفر از دانشجويان دانشگاه شـهيد بهشتي با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي باورهاي خودکارآمدي شرر (1982)، ميزان آگاهي از مهارت هاي زندگي احدي (1386) و اطلاعات جمعيت شناختي استفاده شد. نتايج در سطح 95 درصد اطمينان نشان داد که از ميان ابعاد مهارت هاي زندگي، مهارت هاي خودآگاهي، ارتباطي، حل مساله، تصميم گيري، تفکر انتقادي و مقابله با استرس و از ميان سطوح مهارت هاي زندگي، سطح دانش و بکار بستن با خودکارآمدي دانشجويان رابطه معنادار دارد. اما بين مهارت هاي همدلي، بين فردي، تفکر خلاق، مقابله با هيجانات و سطح فهم با خودکارآمدي دانشجويان رابطه اي مشاهده نشد. همچنين از ميان ابعاد مهارت هاي زندگي تنها مهارت هاي خودآگاهي، ارتباطي، تصميم گيري، تفکر انتقادي و مقابله با استرس پيش بيني کننده هاي خوبي براي خودکارآمدي بودند. از ميان مشخصه هاي جمعيت شناختي، تاثير سن به صورت مستقيم و محل زندگي، تاهل، دانشکده، مقطع تحصيلي و نمره کل مهارت هاي زندگي به صورت تعاملي با خودکارآمدي معنادار بود.

 نسخه قابل چاپ