پاسخ به:مقالات روانشناسی
شنبه 2 اردیبهشت 1391 1:38 PM
| 7 : پژوهش هاي روان شناسي باليني و مشاوره (مطالعات تربيتي و روان شناسي) تابستان 1390; 1(1):83-98. |
| بررسي اثربخشي گروه درماني شناختي متمرکز بر طرحواره برتعديل طرحواره هاي ناسازگار اوليه در دختران نوجوان بي سرپرست و بد سرپرست |
| كاملي زهرا*,قنبري هاشم آبادي بهرام علي,آقامحمديان شعرباف حميدرضا |
| * دانشگاه فردوسي مشهد |
|
اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي گروه درماني شناختي متمرکز بر طرحواره برتعديل طرحواره هاي ناسازگار اوليه در دختران نوجوان بي سرپرست و بد سرپرست انجام گرفت.پژوهش حاضر از نوع کاربردي و طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل است. در اين پژوهش افراد نمونه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده (20= n) و بطور تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل گمارش شدند. پرسشنامه طرحواره هاي ناسازگار اوليه يانگ (فرم کوتاه) در پيش آزمون براي هر دو گروه اجراوسپس در گروه آزمايش مداخله گروه درماني شناختي متمرکز بر طرحواره اجرا شد.پس از پايان دوره 11جلسه اي درمان بار ديگر پرسشنامه طرحواره هاي ناسازگار اوليه يانگ (فرم کوتاه) بعنوان پس آزمون در هر دو گروه اجرا گرديد. نتايج حاصل از تحليل آماري با آزمون کوواريانس چند متغيره نشان مي دهد که گروه درماني شناختي متمرکز بر طرحواره در مقايسه با گروه کنترل، بطور معنادار باعث کاهش نمره کلي در پرسشنامه طرحواره هاي ناسازگار اوليه يانگ شده است باسطح معناداري (0.000=P). به جز دو طرحواره شکست و رهاشدگي، رويکرد درماني برکاهش نمرات ساير طرحواره ها بطور معنادار موثر بود. |
| كليد واژه: گروه درماني، شناخت درماني، طرحواره درماني، طرحواره هاي ناسازگار اوليه، بي سرپرست و بد سرپرست |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
