مقالات روانشناسی

هدف پژوهش حاضر بررسي کارآيي و اثربخشي شناخت درماني مبتني بر هشياري فراگير (MBCT) در درمان و جلوگيري از عود و بازگشت اختلال افسرده خويي است. بدين منظور دو آزمودني (هردو زن) به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و تحت درمان قرار گرفتند. در مطالعه حاضر از طرح تجربي تک موردي و از نوع خط پايه چندگانه استفاده شد. آزمودنيها در مرحله پيش از درمان (خط پايه) و جلسه آخر درمان (جلسه هشتم)، مقياس افسردگي، اضطراب، استرس (DASS)، پرسشنامه افکار خودآيند (ATQ)، پرسشنامه کنترل افکار (TCQ)، مقياس نگرشهاي ناکارآمد (DAS) و آزمون عزت نفس (SEI) را تکميل کردند. علاوه بر اين، پرسشنامه افسردگي بک (BDI) در جلسات اول، چهارم و هشتم درمان نيز به آزمودني ها داده شد. در مرحله پيگيري نيز هر ماه (به مدت 10 ماه)، پرسشنامه افسردگي بک (BDI) توسط آزمودني ها تکميل شد. نتايج اين پژوهش نشان داد که شناخت درماني مبتني بر هشياري فراگير (MBCT) در درمان و جلوگيري از عود و بازگشت افسرده خويي موثر بوده است.