مقالات همايش ملي آموزش عالي و كارآفريني گذشته، حال، آينده

کارآفريني و مطالعات مربوط به آن در سراسر دنيا به شدت در حال توسعه است، بطوريکه بيشتر مطالعات حوزه علوم انساني در چند سال گذشته به خود اختصاص داده است. در سالهاي اخير، بسياري از کشورهاي صنعتي شاهد نرخ بالاي بيکاري، رکود اقتصادي و نوسان در چرخه اقتصادي خود بوده اند به طوريکه اين کشورها بعد از جنگ جهاني دوم، چنين رکودي را تجربه نکرده اند. در اين ميان، توجه بسياري از سياستگذارن و تصميم سازان سياسي به نقش بالقوه کارآفرينان متمرکز شده است. کارآفريني فرايندي است که بر اساس مجموعه اي از متغيرهاي کلي نگر، ديناميک، منحصر به فرد و حساس تعريف مي شود. بعضي مي گويند که، کارآفريني به مثابه يک راز يا معما است و هر گونه رخداد کارآفرينانه، داراي شرايط منحصر به فرد خود است که مملو از متغيرهاي پيچيده و خاص مي باشد. اما دسته اي ديگر از صاحبنظران اين عرصه معتقدند که کارآفريني داراي چارچوب موضوعي و هدف مشخص است و بنابراين مي توان براي آن محتوا انتخاب و طرح برنامه درسي تدوين نمود و در يک عبارت؛ کارآفريني قابليت آموزش را داراست. در اين مقاله ما به دنبال بيان ضرورت آموزش کارآفريني و تبيين اصول و مباني آن هستيم. در ادامه مقاله، روشهاي آموزش کارآفريني را مطرح و در نهايت سعي خواهد شد تا به بررسي نقش دانشگاه -به عنوان مراکز خاص آموزشي- در آموزش کارآفريني بپردازيم