دانلود مقالات سرامیک

مهندسي بافت به منظور جاي گزيني بافت هاي آسيب ديده بدن انسان ايجاد شد. يكي از فاكتورهاي مهم در مهندسي بافت، توليد داربست مي باشد. داربست محيطي است كه سلو ل ها بتوانند درون آن رشد كنند. داربست علاوه بر ويژگي زيست سازگاري با بدن، بايد همزمان با تشكيل بافت جديد بتواند تجزيه شود و در ضمن استحكام كافي را داشته باشد. در اين پژوهش، از هيدروكسي آپاتيت به عنوان ماده زيست سازگار و تجزيه پذير و از نشاسته به عنوان ماده تخلخل ساز استفاده شد. مخلوط پودرها با دانه بندي (براي نشاسته از زير 50 ميكرومتر تا 200 ميكرومتر) و درصدهاي حجمي متفاوت را (از 40 درصد نشاسته تا 90 درصد نشاسته) تحت پرس دو محوره قرار گرفت. پس از بدست آوردن محدوده دمايي خروج نشاسته و دما و زمان زينتر آپاتيت، نمونه ها تحت سيكل پخت نهايي بدست آمده زينتر شدند. طي آزمايش هاي متوالي اندازه دانه بهينه نشاسته تعيين گرديد و با اين اندازه دانه نمونه هاي نهايي ساخته شد. با اين روش امكان به دست آوردن داربست هايي با %85 تخلخل فراهم شد. نتايج آناليز پراش اشعه X (XRD) نشان داد كه هيچگونه تجزيه فازي در آپاتيت رخ نداده است. به منظور بررسي نحوه پراكندگي تخلخل ها، ارتباط داخلي (interconnectivity) و نيز اندازه آنها ازآناليز ميكروسكوپ الكتروني روبشي(SEM)  استفاده شد. تصاوير بدست آمده وجود تخلخلهايي در ابعاد 200-500mm را با پراكندگي يكنواخت در كل ساختار و با ارتباط داخلي مناسب نشان داد. استحكام فشاري نمونه ها در محدوده30-70MPa  بدست آمد و مدول فشاري آنها نيز در بازه  150-300MPaمحاسبه گرديد.