مقالات مربوط به بحران آب

در اين تحقيق از روش هاي پنمن مانتيت، هارگريوز، جنسن هيز، بلاني کريدل و تورنتوايت براي تخمين تبخير و تعرق گياه گندم در منطقه مرودشت استفاده شده است که هر يک مزايا و معايب خاص خود را دارا مي باشند. در روش پنمن مانتيت، محاسبه تبخير و تعرق پتانسيل گياه مرجع (ETo) به داده هاي هواشناسي زيادي نياز دارد اما در روشهاي ديگر که در تحقيق آورده شده است به داده هاي هواشناسي کمتري نياز است. با توجه به کمبود منابع آب در اين منطقه پي بردن به اينکه آيا مي توان به جاي استفاده از روش پنمن مانتيت از روش ساده تر و بهينه تري (از نظر مصرف آب) براي تخمين تبخير و تعرق گندم (Etc) در منطقه مرودشت استفاده کرد يا نه مي تواند مهم و مورد توجه قرارگيرد. در اين تحقيق از داده هاي هواشناسي سالهاي 1988 تا 2005 ايستگاه سينوپتيک سد درودزن استفاده شده و مقادير تبخير و تعرق گندم در منطقه مرودشت براي 17 سال و در ماههاي کشت به صورت ميانگين ماهانه بدست آمد. با استفاده از آزمون آماري (آزمون F) بررسي کرديم که بين مقادير محاسبه شده تبخير و تعرق گندم از روش هاي گفته شده اختلاف معني داري وجود ندارد پس مي توان نتيجه گرفت که مي توان به جاي استفاده از روش پنمن مانتيت از روش هاي ديگر گفته شده استفاده کرد، همچنين نتيجه ديگري که از مقايسه هاي آماري گرفته شد اين است که معادله هارگريوز نسبت به معادله هاي گفته شده به معادله پنمن مانتيت نزديک تر مي باشد.