مقالات مربوط به بحران آب

کشور در ناحيه خشک و نيمه خشک قرار گرفته است. ميزان بارند گي کم، عدم توزيع مناسب نزولات آسماني و تغييرات شديد دما از خصوصيات عمده اين نواحي مي باشد. يکي از ميوه هايي که در اين ناحيه سازگاري و گسترش پيدا کرده و در بيشتر مناطق خشک و نيمه خشک وجود دارد انگور مي باشد. مطالعات اقتصادي نشان داده است که پرورش انگور ديم در استان فارس نسبت به بسياري از ميوه ها داراي مزيت نسبي بالاتري مي باشد. بيش از 60 % ازمساحت زير کشت انگور ديم کشور در استان فارس قرار دارد. از آنجايي که تحقيقات و مطالعات سازگاري رقم هاي انگور در مناطق خشک و نيمه خشک بايستي مورد توجه قرار گيرد. در يک آزمايش در دانشکده کشاورزي باجگاه ميزان استقرار (گيرايي) قلمه هاي ريشه دار و بدون ريشه رقم هاي مختلف انگور طي سه سال مورد ارزيابي قرار گرفت. شيب زمين مورد استفاده پنج تا شش درصد و بافت آن متوسط تا سنگين با بافت درشت بود. آزمايش در قالب طرح بلوك هاي کامل تصاد في با سه تکرار و 12 رقم انجام گرفت که در هر پلات (کرت آزمايشي) هشت قلمه کاشته شد. جهت ذخيره رطوبت بر روي تراس هاي ايج اد شده بر روي خطوط همتراز شيب تراس ها به سمت داخل بود. فواصل کاشت قلمه ها و عرض تراس هاي مساوي و دو متر در نظر گرفته شد. نتايج آزمايش نشان داد که ميزان استقرار (گيرايي) قلمه هاي ريشه دار رقم هاي انگور در مقايسه با قلمه هاي بدون ريشه داراي اختلاف معني داري مي باشند. بالاترين ميزان استقرار (گيرايي) مربوط به رقم هاي ياقوتي، قلاتي، لرکش و لهرك (67 تا 88%) و کمترين ميزان استقرار (گيرايي) مربوط به رقم ريش بابا (17%) درصد بود. بين ميزان استقرار (گيرايي) قلمه هاي ريشه دار و مساحت برگ همبستگي معني داري وجود داشت. بين ميزان استقرار (گيرايي) قلمه هاي بدون ريشه رقم هاي مختلف انگور تفاوت معني داري مشاهده نگرديد. بنابراين مي توان نتيجه گرفت که عامل ريشه دار بودن نقش مهمي در ميزان استقرار (گيرايي) قلمه ها دارد.