دانلود مقالات حمل و نقل ریلی

يكي از اهداف اصلي سازمان هاي متولي حمل و نقل شهري، ا يجاد س يستمي به منظور پاسخگويي به نيازهاي حمل و نقل با كارايي بالا و هزينه كم مي باشد. در اين راستا استفاده از مدلهاي تعيين عمر اقتصادي و تصميم گيري در مورد تعويض يا تعمير ناوگان اتوبوسراني مي تواند مبناي سياستگذاري اين سازمان ها در قبال اين هدف باشد. اين مقاله با ارايه يك معماري براي عامل هاي هوشمند تصميم گيرنده در اين باره و تعيين روابط رياضي مناسب، در راستاي رسيدن به چنين هدفي انجام شده است. در ابتدا مدل عمر اقتصادي تشريح مي گردد و سپس معماري عامل هوشمند به نحوي كه اين مدل را با استفاده از سيستم هاي يادگيرنده و ارتباطي خود با محيط و ساير عامل ها پياده سازي نمايد، تشريح مي گردد. فرآيند يادگيري عامل هوشمند تعيين عمر اقتصادي در ارتباط با تخمين توابع كاربري اتوبوس ها و استفاده از اين تخمين در مدل عمر اقتصادي مي باشد. يك مساله فرضي شامل ناوگان ۲۰۰۰ اتوبوس كه تقاضاي ۸۰ ميليون كيلومتري سالانه را مي بايست برآورده نمايند، به منظور فهم بيشتر مدل در نظر گرفته شده است؛ نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد كه استفاده از اين مدل به نحوي كارا، باعث كاهش هزينه ها مي گردد.