دانلود مقالات مهندسی معدن

چندين منشا براي ايجاد سولفيد‌هيدروژن در مخازن گازي ذکر شده است که مهمترين آنها عبارتند از: (1) احيا باكتريايي سولفات (SBR) که در اين فرايند، سولفات مورد نياز مي تواند از انيدريت انحلال يافته در آب منفذي، آب تزريق شده در روش ازدياد برداشت و همچنين از فرايند اکسيداسيون پيريت تحت تاثير آب تزريق شده به مخزن تامين گردد. اين فرايند در مخازن كم عمق و در دماي پايين عموميت دارد. ميزان سولفيد‌هيدروژن توليدي در نتيجه اين فرايند از 5 درصد کمتر مي باشد. (2) تجزيه حرارتي مواد آلي سولفوردار كه در كروژن و نفت به مقدار اندكي وجود دارد در درجه حرارت بالا (بيش از 175^oC) در ايجاد سولفيد هيدروژن دخيل است. اين فرايند نيز به علت محدوديت مواد آلي سولفور دار نمي تواند مقادير بيش از 5 درصد سولفيدهيدروژن در مخازن گازي توليد کند. (3) احيا ترموشيميايي سولفات (TSR) مكانيزم غالب ايجاد سولفيد هيدروژن در مخازن گازي عميق کربناته است كه تحت تاثير واكنش مستقيم انيدريت و گازهاي سبك هيدروكربني در درجه حرارت بيش از 120-140^oC، نقش مهمي در توليد و افزايش مقادير بيش از 10% سولفيدهيدروژن در مخازن گاز دارد. در مخازن گازي کربناته جنوب ايران بويژه در سنگ مخزن دالان تحتاني آثاري از فرايند احيا ترموشيميايي سولفات ديده مي‌شود که مهمترين اين شواهد شامل افزايش درصد نيتروژن، سبکتر شدن ترکيب ايزوتوپي گاز CO₂ و سنگينتر شدن ترکيب ايزوتوپي ترکيبات هيدروکربوري در مقايسه با افقهاي بالاتر بويژه در مخازن گازي تدفين شده در اعماق بيش از 4 کيلومتر که درجه حرارت بيش از 140 را تحمل نموده‌اند مي باشد.